Dwór Dziewanowskich powstał pod koniec XVIII w. na terenie wsi Szafarnia należącej do Jana Dziewanowskiego, syna Juliusza wyodrębnionej z wsi Płonne w 2. poł. XVIII w. w wyniku działów rodzinnych. W latach 1824-25 na wakacjach przebywał tutaj młody Fryderyk Chopin. Dwór na rzucie prostokąta z dwoma flankującymi go narożnymi alkierzami zbudowany został prawdopodobnie z drewna. Badania architektoniczne przeprowadzone w latach 80. XX w. potwierdzają hipotezę, mówiącą, że pierwotny dwór znajdował się w innym miejscu niż obecny. Zachowany do dzisiaj pałac powstał w 2. połowie XIX w. po ukazaniu się dekretu uwłaszczeniowego z 1864 r. Ówczesny właściciel Szafarni Lucjan Florian Karwat postanowił wznieść eklektyczny pałac na zachód od drogi Płonko-Szafarnia-Bocheniec. Stary dwór po zakończonej budowie uległ rozbiórce. Na osi nowopowstałego dworu wytyczono nowy wjazd z bramą. Rozbudowie uległy też zabudowania folwarczne. Do dworu od strony południowo-zachodniej przylega park ze stawem, który uległ przekomponowaniu i nowym nasadzeniom w 3. ćwierci XIX w., czyli w czasie budowy obecnego dworu. W czasie II wojny światowej we dworze znajdowała się szkoła zawodowa, a od 1947 r. szkoła podstawowa zlikwidowana dopiero w 2003 r. Historia Ośrodka Chopinowskiego sięga 25 września 1949 r., kiedy jego działalność została zainaugurowana “Festiwalem Chopinowskim”. Wówczas powstała też izba pamięci Fryderyka Chopina. Pierwszy fortepian został zakupiony dopiero w 1977 r.  W okresie od 1979 do 1988 r. działalność Ośrodka była zawieszona. 10 września 1988 r. nastąpiło jego oficjalne ponowne otwarcie. Najbardziej znaczącym wydarzeniem było zainicjowanie w 1992 r. Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina dla dzieci i młodzieży.

Bibliografia

• Ryszard Kowalski, Gmina Radomin, zarys dziejów i walory turystyczno-krajoznawcze, Toruń 2004