Jest to kościół gotycki, ze zbarokizowanym wnętrzem, orientowany, murowany z cegły, z drewnianą wieżą nadbudowaną nad fasadą zachodnią. Ma układ jednoprzestrzenny, przez co prezbiterium nie jest wyróżnione w bryle zewnętrznej. Do południowej ściany nawy po stronie zachodniej dobudowana jest prostokątna kaplica.

Wyposażenie wnętrza jest głównie późnorenesansowe i barokowe. Ołtarz główny barokowy z ok. 1700 r., z gotycką rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem z końca XIV w. Ambona późnorenesnansowa z 1. poł. XVII w., z malowanymi postaciami ewangelistów na parapecie. Wśród wyposażenia osobną grupę stanowią elementy pochodzące ze zburzonego w XIX w. kościoła podominikańskiego pw. św. Mikołaja w Toruniu. Należą do nich barokowa belka tęczowa, o falistym wykroju, z pocz. XVIII w. oraz dwa ołtarze boczne z ok. 1700 r., ustawione w narożnikach prezbiterium. Pozostałe ołtarze boczne: przy ścianie pn. nawy z 1. poł. XVIII w., przy ścianie pd. nawy z przełomu XVII i XVIII w. oraz w kaplicy, regencyjny z ok. 1730 r. Na chórze muzycznym barokowy prospekt organowy z 1706 r. Na pilastrze wydzielającym prezbiterium od nawy umieszczone są płyty nagrobne Plemięckich: Jana, starosty kowalewskiego (zm. w 1567 r.), Achacego, kasztelana chełmińskiego (zm. w 1606 r.) oraz Jana, starosty kowalewskiego (zm. w 1606 r.). Teren kościoła otorzony jest kamiennym murem, wybudowanym z wykorzystaniem materiału ze zburzonego zamku krzyżackiego, z którego pochodzi również głowica kamienna ustawiona obok kościoła.

• Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. 11, Województwo bydgoskie, z. 6, Powiat golubsko-dobrzyński, oprac. T. Mroczko, s. 31-33.