Kościół pw. św. Marcina we Wrockach powstał w 2. poł. XIII w. Z tego czasu zachowały sie mury obwodowe we wschodniej części nawy. W połowie XIV w. przedłużono nawę oraz wzniesiono prezbiterium. W kolejnym wieku dostawiono także wieżę. Świątynia była wielokrotnie odnawiana, na początku XVIII w. oraz w 1888 i 1925 r. Nawa zbudowana jest z głazów narzutowych, prezbiterium oraz wieżą z cegły w wątku gotyckim z użyciem zendrówek. Do dwuprzęsłowego prezbiterium zamkniętego trójbocznie przylega od północy zakrystia na planie kwadratu. Do szerszej, trójprzęsłowej nawy przylegą zbudowane na początku XX w. aneksy mieszczące kruchtę oraz składzik. Prezbiterium przekryte jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym, nawa sklepieniem belkowym. Do kościoła od zachodu prowadzi ostrołukowy portal o dwóch sfazowanych uskokach.

Wyposażenie wnętrza pochodzi głównie z okresu baroku. Składa się na nie ołtarz główny z ok. 1700 r. z rzeźbami św. Marcina, Grzegorza Wielkiego oraz w polu środkowym Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej. Cztery ołtarze boczne są rokokowe i pochodzą z końca XVIII w. Ponadto ambona z 1796 r. i chrzcielnica z 1797 r., umieszczone po bokach tęczy, z rzeźbioną grupą Chrztu w Jordanie oraz konfesjonał i krucyfiks barokowe.

• Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. 11, Województwo bydgoskie, z. 6, Powiat golubsko-dobrzyński, s. 47-49.