|
Nieszawa - kościół Podwyższenia Krzyża Św. i klasztor franciszkanów |
Pokaż Nieszawa - kościół Podwyższenia Krzyża Św. i klasztor franciszkanów na większej mapie
| Lokalizacja: Nieszawa, powiat aleksandrowski, woj. kujawsko-pomorskie. Zespół klasztorny wraz z kościołem położone są na skraju skarpy wiślanej w południowej części miasta, na końcu ul. 3 Maja. | | | Datowanie: 1611, 1635, 1666, 1690, ok. 1735, przed 1843, 1910, po 1945 r. | | Technika, materiał: Budynki murowane z cegły, otynkowane. | | Klasztor franciszkanów w Nieszawie został założony między 1463 a 1467 r., przy czym pierwotne zabudowania były prawdopodobnie drewniane. Rozpoczęcie budowy obecnego kościoła murowanego nastąpiło w 1611 r. z fundacji rajcy nieszawskiego Wawrzyńca Śmiałka i jego żony Agnieszki. Klasztor wzniesiono w 1635 r., w 1666 przedłużono. W 1690 r. przy kościele wybudowano staraniem Adama Trzebuchowskiego kaplicę św. Antoniego. W 1729 r. zabudowania zostały dotknięte pierwszym z pożarów, drugi nastąpił w 1841. Wskutek odbudów i przekształceń budynki zostały w znacznej mierze pozbawione cech stylowych. W 1864 r., wskutek represji po powstaniu styczniowym, zakonnicy zostali zmuszeni do opuszczenia klasztoru, do którego powrócili w 1919 r., ale już 1925 musieli go ponownie opuścić. W czasie II wojny światowej zakonnicy zostali aresztowani przez Niemców, a w kościele urządzono magazyn. W 1945 r. ponownie powrócili do niego franciszkanie, ale ostatecznie w 1973 r. kompleks stał się siedzibą Diecezjalnego Domu Rekolekcyjnego im. Maksymiliana Kolbego. Patron Domu, św. Maksymilian Maria Kolbe, przebywał w klasztorze w 1922 r. w celach zdrowotnych. | Kościół jest orientowany, murowany z cegły, otynkowany. Prezbiterium jest zamknięte trójbocznie i łączy się od strony południowej z budynkiem klasztoru. Szersza i wyższa od prezbiterium nawa jest trójprzęsłowa, z dwiema kaplicami dobudowanymi po bokach do przęsła środkowego. Architektura zewnętrzna jest bardzo prosta, na artykulację składają się narożne uproszczone pilastry w kaplicach i wydatny gzyms koronujący korpus kościoła. Zachodnie naroża korpusu wzmacniają ukośnie ustawione skarpy. Wewnątrz znajduje się skromne wyposażenie, głównie z XVIII w. (ołtarz główny, dwa ołtarze boczne, ambona, konfesjonały). Klasztor przylega do prezbiterium od strony południowej. Jest jednoskrzydłowy, na rzucie wydłużonego prostokąta, pozbawiony w większości cech stylowych. Wyróżnia się portal w elewacji wschodniej z ok. 1763 r., ze starymi drzwiami klepkowymi. | Bibliografia - Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. 11, Województwo bydgoskie, z. 1, Dawny powiat aleksandrowski, s. 18-19.
| Fotografie: Piotr Kożurno © ICIMSS
|
 Dodaj jako preferowany (236) |  Zacytuj ten artykuł na swojej stronie | Odsłon: 5683
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą dodawać komentarze.
Proszę zaloguj się lub zarejestruj. Powered by AkoComment Tweaked Special Edition v.1.4.2 Polska adaptacja - JoomlaPL.com Team |
|
Zmieniony ( 09.09.2011. )
|
Informacje turystyczne 
Bądź pierwszym który skomentuje
