Stanowisko znajduje się w pobliżu południowo-wschodniego brzegu jeziora Wieczno. Ma formę kopca o wysokości ok. 8 m w stosunku do otaczającego go terenu. Grodzisko należy do stosunkowo niedużych obiektów, gdyż jego całkowita powierzchnia ma ok. 1650 m kw., a górne plateau, na którym znajdowała się bliżej nieokreślona zabudowa mieszkalno-obronna, wynosi ok. 320 m kw.
Grodzisko znane jest z literatury przedmiotu już od XIX wieku, jednak archeologiczne badania sondażowo-weryfikacyjne przeprowadzono na nim dopiero w 1973 roku, a poprzedzono je penetracją powierzchniową w 1971 roku. Na plateau kopca założono jeden wykop badawczy, o powierzchni ok. 25 m kw. Stwierdzono występowanie zniszczonych warstw kulturowych, zawierających stosunkowo dużo bliżej nieokreślonych szczątków organicznych oraz nieliczne fragmenty późnośredniowiecznych naczyń ceramicznych (tzw. siwaków) i mocno skorodowane przedmioty żelazne.
Grodzisko w Orłowie datowane jest na 2. połowę XIV oraz 1. ćwierć XV wieku. Obiekt wymaga dalszych, szerokopłaszczyznowych badan archeologicznych.
W dokumentach pisanych z 1. połowy XV wieku wymieniani są rycerze z Orłowa, m.in. pod latami 1405 i 1409 Waltke. O ich znacznym majątku i pozycji świadczy wzmianka w Księdze powinności wojskowych dla rycerstwa ziemi chełmińskiej z lat 1423-1424, że z Orłowa istniał obowiązek jednej służby w zbroi ciężkiej (40-łanowa własność), a także fakt, iż w 1452 roku rycerz Jerzy był przedstawicielem rycerstwa z okręgu lipienieckiego.

Bibliografia:

• A.  Kola, Grody ziemi chełmińskiej w późnym średniowieczu, Toruń 1991, s. 181-182.
• D. Poliński, Późnośredniowieczne osadnictwo wiejskie w ziemi chełmińskiej, Toruń 2003, s. 174.

Fotografie: A. Kola
© ICIMSS