Stanowisko jest położone na niewielkiej wyspie, w środkowej części jeziora Jeleniec. W dotychczasowej literaturze przedmiotu stanowisko było klasyfikowane najczęściej jako grodzisko późnośredniowieczne. Ma formę niewielkiego eliptycznego nasypu (ok. 150 x 75 m), obejmującego swym zasięgiem powierzchnię prawie całej wyspy. Plateau o powierzchni ok. 40 x 25 m jest tylko nieznacznie pofałdowane.
Na opisywanym stanowisku przeprowadzono jedynie archeologiczne badania sondażowo-weryfikacyjne (w 1979 roku), w tym wyeksplorowano jeden wykop o powierzchni zaledwie 1,5 m kw. W północnej części obiektu, tuż przy linii brzegowej oraz w zniszczonym wkopie zaobserwowano ponadto występowanie licznych kamieni narzutowych o średnicach 30-50 cm. Nie uzyskano informacji, które pozwalałyby badane stanowisko uznać bezspornie za pozostałości późnośredniowiecznego grodu.
W źródle skarbowym z czasów krzyżackich (Das Marienburger Tresslerbuch) pod rokiem 1407 występuje wzmianka o Cuncze (Konradzie) ze Storlusa, zapewne rycerzu, który otrzymał od Zakonu 7 grzywien odszkodowania za konia w wyprawie na Dobrzyń. Jednakże ewentualne wiązanie tego rycerza, czy w ogóle własności rycerskiej, z domniemanym grodem w Storlusie wymaga dalszych badań i na razie musi pozostać w kręgu ostrożnych hipotez.

Bibliografia:

• A. Kola, Grody ziemi chełmińskiej w późnym średniowieczu, Toruń 1991, s. 217-220.
• D. Poliński, Źródła archeologiczne do studiów nad późnośredniowiecznym osadnictwem wiejskim w ziemi chełmińskiej, Archaeologia Historica Polona, t. 11, Toruń 2001, s. 126.

Fotografie: A. Kola
© ICIMSS