Grodzisko jednoczłonowe w kształcie regularnego owalu, położone na kulminacji wyspowatego wyniesienia w rynnie subglacjalnej. Otoczone jest dookolnym wałem o wysokości do ok. 11 m nad poziom lustra pobliskiego jeziora. Założenie miało całkowitą powierzchnię ok. 1600 m kw., a powierzchnia mieszkalno-użytkowego majdanu to tylko ok. 200 m kw.
Na grodzisku w Żyglądzie przeprowadzono jedynie archeologiczne badania sondażowo-weryfikacyjne (w latach 1979, 1989 i 1991); ogółem przebadano łącznie powierzchnię ok. 8,5 m kw. Badania te (oraz forma obiektu) wskazują, że założenie obronne powstało już we wczesnym średniowieczu (2. połowa X-początek XI wieku), nadal jednak budzi wątpliwość jego użytkowanie w okresie późnego średniowiecza (domniemany gród późnośredniowieczny).
Warto zwrócić uwagę na fakt, że Żygląd (Segenande) na początku XV wieku był własnością rycerską aż z trzema działami majątkowymi (rycerze Alger, Albrecht i Ebirke), po 16 łanów każdy. Jest więc bardzo prawdopodobne, że któryś z wymienionych rycerzy zaadaptował do swoich potrzeb – jako siedzibę - pozostałości starego, wczesnośredniowiecznego grodu. Hipoteza ta wymaga jednak sprawdzenia poprzez dokładniejsze prace terenowe.

Bibliografia:

• A. Kola, Grody ziemi chełmińskiej w późnym średniowieczu, Toruń 1991, s. 226-228.
• W. Chudziak, Żygląd, gm. Papowo Biskupie, [w:] Wczesnośredniowieczne grodziska ziemi chełmińskiej. Katalog źródeł, red. J. Chudziakowa, Toruń 1994, s. 200-203.

Fotografie: D. Poliński, W. Sosnowski, A. Kola
© ICIMSS