Dom powstał w 1896 r. dla mistrza piekarskiego Franza Kruczkowskiego na podstawie projektu firmy budowlanej Ullmer i Kaun. Rok później dobudowano od strony ul. Bydgoskiej nie istniejącą już dziś drewniana werandę. W 1898 r. powiększono pomieszczenia na mansardzie. Pierwszym właścicielem był wspomniany już mistrz piekarski F. Kruczkowski oraz Martha z domu Kawska. Od 1898 r. właścicielami byli: kupiec H. Rausch, Max Punczer, stolarz Friedrich Tetzlaff, nadal F. Kruczkowski oraz firma Ullmer i Kaun.
Budynek składa się z dwóch skrzydeł połączonych pod kątem prostym. Posiada trzy kondygnacje z mieszkalnym poddaszem oraz dzieli się na trzy trakty. W siódmej osi od strony ulicy Klonowica i czwartej od strony ulicy Bydgoskiej znajdują się nadwieszone nad parterem wykusze z balkonami na szczycie. Pod nimi prowadzą wejścia do kamienicy. W miejscu łączenia skrzydeł wznosi się podobny wykusz, lecz wyższy, zwieńczony wieżyczką z dzwonkowym hełmem. Płyciny wykuszy ozdobione są stiukowymi kartuszami z neorenesansowym rollwerkiem i ornamentem roślinnym. Osie przy narożniku budynku zajmują witryny sklepowe. Powierzchnia fasady składa się z dekoracyjnych płaszczyzn tynkowanych i ceglanych. Ponadto wyróżnia się odcinkowo zamkniętymi oknami oraz kamiennymi i stopniowanymi ceglanymi kroksztynami dźwigającymi ryzalit. Na wysokości mansardy nad trzecią, czwartą, piątą i szóstą osią od ulicy Bydgoskiej znajdują się dekoracyjne szczyty. Podobne szczyty są nad pierwszą, drugą, siódmą, ósmą, dziewiątą i dziesiątą osią od ulicy Klonowica. Mają pseudogotyckie ornamenty i są podzielone pilastrami. W drzwiach niektórych mieszkań zachowały się secesyjne klamki.

Bibliografia:

• Zabudowa Bydgoskiego Przedmieścia, opr. M. Grzęska-Janiak, A. Walczak, Toruń 1979, t. II [mpis dostępny w biurze Mieskiego Konserwatora Zabytków].

Fotografie: P. Kożurno
© ICIMSS