Dom wzniesiony w latach 1912-1923 według projektu architekta Philippa Dexheimera, dla kupca, przedsiębiorcy budowlanego i radnego miejskiego Gustava Ackermanna. Po śmierci właściciela w 1923 r. własność przejęła wdowa Teodora Eckermann z domu Fuhrmeister oraz Antoni Ruciński. Od 1927 r. dom należał do Józefa Dybowskiego, a rok później stał się własnością Marii Lubomiry Buczkowskiej z Tylic.
Kamienicę wzniesiono na planie litery L. Do głównego budynku, biegnącego wzdłuż ul. Mickiewicza z zachodniej strony przylega skrzydło pod kątem prostym. Kamienica jest trzypiętrowa. Wnętrze dzieli się na trzy trakty, w skrzydle bocznym na dwa trakty. Dom jest w zasadzie podzielony na dwie części, dostępne przez dwie klatki schodowe. Jedna klatka schodowa prowadzi od ulicy Mickiewicza, a druga od strony zachodniej. Wschodnia część kamienicy jest symetryczna. W jej bocznych osiach znajdują się podwójne loggie od parteru do trzeciego piętra, zwieńczone podwójnymi trójkątnymi szczytami. Niektóre loggie są przeszklone. Przez środkową oś prowadzi wejście. Od ulicy wiedzie do niego chodnik z czarnych i białych płytek ułożonych w szachownicę, kryty szklanym dachem w stylu secesyjnym z ornamentem kutym w żelazie. Wejście od ulicy Mickiewicza jest obramowane ozdobnym wieńcem z numerem domu. Do wnętrza prowadzą secesyjne drzwi. Po bokach wejścia zaznaczone są półokrągłe ryzality, biegnące przez całą wysokość fasady do linii dachu. Powyżej widoczny jest trójkątny mansardowy szczyt. Część zachodnia kamienicy nie jest symetryczna. W prawych skrajnych osiach znajdują się podwójne, w całości przeszklone loggie zwieńczone podwójnymi, trójkątnymi szczytami, a w środkowych półowalny ryzalit. Oba elementy prowadzą przez całą wysokość budynku. Nad wykuszem wznosi się trójkątny mansardowy szczyt.
W elewacji wschodniej widoczny jest prostokątny ryzalit zwieńczony trójkątnym szczytem. Elewacja zachodnia wyróżnia się poczwórnym rzędem loggii, biegnących przez całą wysokość i zwieńczonych czterema trójkątnymi szczytami. Fasada kamienicy jest dekorowana tynkowanymi wieńcami liści oraz koszami owoców na szczytach oraz plakietami między oknami pięter. W klatach schodowych kamienicy pierwotnie zamontowane były windy. Obecnie nie ma tam już mechanizmów.

Bibliografia:

• Zabudowa Bydgoskiego Przedmieścia, opr. M. Grzęska-Janiak, A. Walczak, Toruń 1979. [mpis dostępny w biurze Mieskiego Konserwatora Zabytków].

Fotografie: P. Kożurno, M. Wieczorek
© ICIMSS