Budynek powstał w 1906 r. według projektu Gustawa Rietza, z przekształcenia starszego domu z 1875 r. Pierwszym właścicielem był Carl Heinrikowski. Od 1926 r. dom należał do Adama Skarżyńskiego. Kamienica ma plan prostokąta. Dzieli się na trzy trakty. Posiada trzy piętra i mieszkalne poddasze. Fasada dzieli się na jedenaście osi. Osie szósta i siódma, oraz po dwie skrajne są zaznaczone lizenowymi ryzalitami. Nad nimi wznoszą się szczyty. W piątej osi znajduje się przejazd na podwórze. Przejazd prowadzi przez dwuskrzydłowe zdobione i przeszklone wrota. Klatka schodowa jest w tylnym trakcie na osi budynku i połączona korytarzem z przejazdem. Fasada jest zdobiona boniowaniem w przyziemiu, gzymsami między piętrami, obramowaniami okien – półkolumnami, fartuchami i trójkątnymi naczółkami. W poddaszu zwracają uwagę małe okienka wysunięte z dachu. Frontowa część sieni przejazdowej podzielona jest na ścianach pilastrami na trzy przęsła. Każde przęsło jest ozdobione płaskimi blendami o zamknięciu półkolistym z kluczem.

Bibliografia:

• Zabudowa Bydgoskiego Przedmieścia, opr. M. Grzęska-Janiak, A. Walczak, Toruń 1979. [mpis dostępny w biurze Mieskiego Konserwatora Zabytków].

Fotografie: M. Wieczorek
© ICIMSS