Dokładna data wzniesienia budynku nie jest znana ze względu na brak wzmianek w dokumentach archiwalnych. Elementy wystroju wnętrz pozwalają datować jego powstanie na lata 1907-10.
Obiekt składa się z dwóch oddzielnie zbudowanych domów. Oba zostały zbudowane na planie nieregularnego wieloboku w technice szachulcowej i maja po dwa trakty. Dom nr 52 jest symetryczny, z głównym obszernym skrzydłem od frontu i trzema niewielkimi skrzydłami dobudowanymi od tyłu wokół niewielkiego prostokątnego dziedzińca. Jego fasada jest 11-osiowa, w środku znajduje się ryzalit z portalem. Ryzalit jest zwieńczony dwoma ozdobnymi szczytami ze sterczynami. Boczne osie fasady są niższe i nieco cofnięte. Drugie piętro stanowią dwa rozbudowane poddasza, nakryte dachami namiotowymi ze sterczynami. Ściany do wysokości pierwszego piętra są pokryte ceramiczną dachówką, częściowo wymienioną na drewnianą. Kondygnacje są oddzielone gzymsami w postaci drewnianych belek. W dekoracji ścian wykorzystane są dekoracyjne walory konstrukcji szachulcowej - ozdobnie ułożone belki konstrukcyjne. Okna w ryzalicie posiadają wstawki z witrażami, okna od klatki schodowej dekoracyjnie podzielone szprosami na pola prostokątne i okrągłe. Fasada wyróżnia się oknami o ciekawych formach – zastosowano okna prostokątne, kwadratowe i w kształcie biforium zamknięte łukiem odcinkowym. Klatka schodowa drewniana, z zachowaną częściowo stolarką balustrady, mocno zdewastowana; zachowane są również drzwi do mieszkań.
Dom nr 50 jest jednopiętrowy z werandą w części parterowej. Weranda jest drewniana, przeszklona i zwieńczona dachem namiotowym. Fasada jest 8-osiowa z wykuszem zwieńczonym dachem namiotowym ze sterczyną, na piętrze przy wschodnim rogu budynku. Budynek nakrywa wysoki dach z dwoma oknami mansardowymi na osi werandy. Nad wschodnią elewacją wznosi się trójkątny szczyt. We wschodniej elewacji znajduje się wejście do piwnicy z ozdobną żelazną balustradą. Wejście umieszczone jest w bocznej dobudówce i prowadzi przez wiatrołap do obszernego holu. Wzdłuż jego ściany wschodniej i północnej biegną schody z drewnianą balustradą, prowadzące na mieszkania na piętrze, być może przerobionego z dawnej antresoli, wspartej na kolumnach o secesyjnej dekoracji. Przy zachodniej ścianie holu znajduje się kominek o secesyjnej dekoracji, na którą składają się wijąca się wstęga, kartusz herbowy, koło z wychodzącego z niego promieniami i motyw liści kasztanowca. Z holu prowadzą wejścia do mieszkań, w których umieszczone są drzwi o secesyjnej malowanej dekoracji.

Bibliografia:

• Zabudowa Bydgoskiego Przedmieścia, opr. M. Grzęska-Janiak, A. Walczak, Toruń 1979. [mpis dostępny w biurze Mieskiego Konserwatora Zabytków].

Fotografie: P. Kożurno, M. Wieczorek
© ICIMSS