Mury miejskie Bydgoszczy zaczęto wznosić w 1. poł. XV w. na miejscu wcześniejszych obwarowań palisadowych z drewna. W pierwszym etapie powstały odcinki sąsiadujące z bramami miejskimi, jego budowę na całej długości ukończono w latach 20. XVI w.

Mur bronił dostępu do miasta od strony południowej, najbardziej narażonej na atak. Od pozostałych stron miasto było chronione wodami Brdy oraz rozlewiskiem Młynówki. W ich ciągu znajdowały się dwie bramy miejskie - Kujawska i Poznańska, prowadzące odpowiednio w kierunku wschodnim i zachodnim i zamykające ul. Długą. Brama Gdańska prowadząca w kierunku północnym stanowiła osobny zespół obronny złożony z dwóch półokrągłych baszt. Mury stanowiły pojedynczy obwód obronny poprzedzony fosą. Budowano je w wątku gotyckim, i zwieńczono krenelażem. Od strony wewnętrznej biegł nie zadaszony ganek obronny. Ciąg murów został wzmocniony pięcioma basztami, w tym trzema prostokątnymi i dwiema półokrągłymi.

Do dzisiaj zachowały się trzy odcinki murów, wszystkie wzdłuż ulicy Pod Blankami. Najstarszy znajduje się na terenie posesji nr 4 i 6. W tym fragmencie zachowała się również cylindryczna baszta. Drugi odcinek znajduje się na terenie posesji nr 8 i 10. Najlepiej do dzisiaj zachowany jest odcinek trzeci, na terenie posesji nr 22-28. Został on mocno przemurowany w okresie nowożytnym.

Fotografie: P. Kożurno
© ICIMSS