W tej części wystawy prezentujemy przykłady małej architektury: pomniki, ławki i fontanny, które mają rolę nie tylko praktyczną, ale również estetyczną. Przedstawiany również pomniki dekorujące parki i tereny zielone oraz nagrobki.
Pomnik Chopina, ulokowany w Parku Łazienkowskim, mimo jego tragicznej historii, jest najbardziej efektownym arcydziełem secesji przedstawionym na tej wystawie. Został on zrekonstruowany w 1958 r. według projektu Wacława Szymanowskiego. Wybór polskich pomników secesyjnych uzupełniają inne pomniki z parków Warszawy. Przedstawiamy również wybrane pomniki z Krakowa, Opola, Torunia, Bydgoszczy i Wrocławia.
Nagrobki z miejsc ostatniego spoczynku są szczególnym rodzajem twórczości rzeźbiarskiej. Wybraliśmy kilka przykładów rzeźb z dużego wyboru obiektów tego typu głównie z cmentarza powązkowskiego, na którym jest pochowanych wielu przedstawicieli polskich elit. Listę uzupełniają przykłady z cmentarzy żydowskich: nagrobek rodziny Rappaport z cmentarza łódzkiego oraz marmurowy nagrobek dekorowany różami z cmentarza warszawskiego.
Pomnik Fryderyka Chopina w Warszawie
Pomnik Fryderyka Chopina na terenie Łazienek Królewskich w Warszawie. Monument odsłonięto 14 listopada 1926 r., cztery lata przed śmiercią autora rzeźby - Wacława Szymanowskiego. Cokół i basen zostały wykonane z czerwonego piaskowca wąchockiego przez profesora Oskara Sosnowskiego. Pomnik miał zostać wzniesiony już w 1910 roku w setną rocznicę urodzin kompozytora, jednak trudności finansowe i wybuch wojny światowej przekreśliły te plany. Dopiero przekazanie 235 tys. złotych przez rząd polski pozwoliło na dokończenie i odsłonięcie monumentu. 31 maja 1940 r. niemiecki okupant wysadził w powietrze pomnik Fryderyka Chopina, a ocalałe fragmenty zostały pocięte palnikami. Odsłonięcie zrekonstruowanej rzeźby nastąpiło 11 maja 1958 r. Pracami kierował profesor Wacław Wasiewicz, a odlew wykonała firma "Brąz dekoracyjny".